De vertrektijd van vrijdagochtend 11:00 uur werd niet helemaal gehaald, want enkele spelers dachten in de winter in het skigebied Winterberg aan een trainingsjasje wel voldoende bescherming te hebben. De vele oproepen dat het deze periode in Duitsland koud is, waren aan dovemansoren gericht. Het berichtje van hun ploeggenoot dat de alcoholgrens bij onze Oosterburen op 16 jaar ligt, bleek overigens wel bij iedereen goed te zijn aangekomen.
Zo rond half drie kwamen de eerste auto’s op de parkeerplaats van Center Parcs aan. Snel werd er ingecheckt en de kamers verdeeld. Na de eerste avondmaaltijd (zes kilo patat en een flink aantal snacks)
vond er een lichte training plaats op het indoor-voetbalveld. Zo rond 21:00 uur werden de andere vakantievierders in de Market Dome getrakteerd op het Nederlandse levenslied. Hoewel de laatste aanwezigen zichtbaar genoten van het enthousiasme, kwam serveerster Susanne ons vriendelijk verzoeken de avond voort te zetten in onze eigen huisjes.
Nadat de technische staf het verdacht stil vond in de overige twee huisjes, besloot zij maar eens polshoogte te gaan nemen. Niet ten onrechte, want uit het niets bleken er ineens vijf Duitse dames in het feestgedruis te zijn opgenomen. Maar zoals een echte vriendengroep betaamt werden ook ‘deze aanwinsten’ netjes over de twee huisjes verdeeld. Toch knap dat geen enkele speler in het Duits een cola’tje kan bestellen, maar de taal op andere gebieden wel machtig is.
Iets na middennacht besloot men een einde aan de eerste avond te maken, maar het wegsturen van de gasten bleek geen gemakkelijke opgave. Diverse spelers hadden een poging gewaagd, maar de boodschap kwam niet echt over. Gelukkig kan je dan altijd rekenen op onze balvaste aanvaller. Op subtiele wijze werd hen de deur gewezen: ‘Ich spreche geen Deutsch, maar uhh… Draus now, morgen hebben we twee zware trainingen’. Het volume was waarschijnlijk indrukwekkend genoeg, want de dames dropen eensgezind af en de spelers zochten schoorvoetend hun bed op.
Trainingskamp Winterberg Benschop -19 (dag 2)
De volgende ochtend zat de technische staf alweer rustig aan de koffie, toen er voorzichtig beweging kwam in de andere twee huisjes. Na het ontbijt werden de spelers verwacht op de trainingslocatie en ditmaal zou het er minder gemoedelijk aan toegaan. De training met een conditionele prikkel (vakterm voor trainingen waar de zweep erover heen gaat) werd door iedereen bewonderingswaardig uitgevoerd.
Aangezien de jongens daarna een paar uur vrij hadden, werd het subtropische zwembad met een bezoek vereerd. Onder leiding van ietwat oudere Benschoppers werd er een poging gedaan om het record te verbreken van het aantal mannen tegelijkertijd in één glijbaan. Grote afwezige was de trainer, want die voerde een vergelijkend warenonderzoek uit van Duitse wc-potten in verband met griep.
Om drie uur werd het gezamenlijke programma voortgezet met een potje bowlen en het zelfstandig bereiden van de avondmaaltijd. Waar de mannen in twee huisjes de pannen schoonlikten, bleek de pasta in het laatste huisje minder geslaagd. Inventief als de spelers zijn, werden de tosti-apparaten weer aangeslingerd en kipnuggets gehaald. ’s Avonds werd de Market Dome weer bezocht, maar ditmaal onder begeleiding van de technische staf. En dat was misschien wel de beste beslissing van dit weekend, want zij konden hun Duits flink bijspijkeren in de gesprekken met de bewaking.
Eenmaal terug in de huisjes werd de dag nog kort nabesproken, totdat iemand tot de ontdekking kwam dat de man met de roze trui al eventjes ontbrak. Deze rechtsbuiten bleek te zijn weggeslopen en de twee buurvrouwen helemaal voor zichzelf te willen houden in het andere huisje. Zoals dit in een groepsproces hoort, werd dit even onderling gecorrigeerd door met veertien man het feestje te verplaatsen.
Trainingskamp Winterberg Benschop -19 (dag 3)
De laatste dag van het nu al legendarische weekend stond vooral in het teken van wakker worden, opruimen, controleren, nog eens opruimen, wederom controleren en terugrijden. Maar niet voordat er een bezoek aan de receptie kon worden gebracht om de stroom weer terug te krijgen in één van de huisjes. Een speler (vanuit privacy-redenen wordt zijn naam niet genoemd) besloot een vochtig tosti-ijzer weer in het stopcontact te steken, zodat zijn kameraden met een warme boterham kaas/ham de dag zouden beginnen.
In de laatste uurtjes van het weekend heeft de technische staf werkelijk zijn ogen uitgekeken. Ze hebben spelers zien dweilen met een theedoek, radeloos naar een bed staan kijken of hij zichzelf zou gaan opvouwen, afwasmachines aan zien zetten zonder blokjes, zien poetsen of hun leven er vanaf hing, etc. Algehele conclusie: waar ze hun mondje goed bijhebben, bleken hun vaardigheden in het huishouden ietwat onderontwikkeld.
Na twee controlerondes (de norm schoon bleek voor de spelers anders dan voor de staf) werd nog een ouderwetse Duitse lunch verorbert en de terugreis ingezet. Vijftien kilometer na het verlaten van ons onderkomen viel de eerste speler al in slaap en via de groeps-app werd gretig gecommuniceerd wie allemaal nog meer zijn ogen even liet rusten. Iets over half vijf arriveerden we weer op het ons prachtige sportcomplex, werden de eerste verhalen al opgehaald en teruggekeken op een fantastisch trainingsweekend.
Wij willen via deze weg onze sponsors bedanken voor het mogelijk maken van deze onvergetelijke trip:
Businessclub VV Benschop
De A-selectie van VV Benschop
Restaurant Middenhof
Pieter Ooms
